Op de trein, zonder bewerking
Ik merk dat ik na al de voorbije jaren toe ben om mezelf ZICHTBAAR te maken.
Het is alsof ik mij eindelijk op waarde begin te schatten. Eindelijk werkelijk begin te zien wat ik kan en hoe ik dit kan gebruiken bij mijn levensopdracht hier op aarde.
Dat laatste klinkt precies wat zwaar .
En toch…
Het is belangrijk om mezelf in de ogen te kijken
te zien hoe goed ik ben
hoe ik een oog heb voor schoonheid
hoe ik daarmee anderen kan helpen
zichzelf te tonen, een goed gevoel kan bezorgen door hetgeen ik door mijn lens zie en vastleg,
Ik kijk terug op een periode van bijna 5 jaar en merk een verschil, een belangrijk verschil met destijds en tot vorig jaar ergens, is dat ik eindelijk in staat was, onder mijn eigen naam, mijn foto's te signeren!
Nu ik na ongeveer een jaar stilliggen om grafisch vlak, weer terug aan het werk ben, voel ik hoezeer ik deze energie gemist heb. Het stimuleert me en ik voel dan ook grote dankbaarheid voor diegene die op mijn pad kwam en me dit duidelijk maakte.
Ik ben dan ook aan het denken hoe ik het grafische opnieuw in mijn leven ga integreren.
Er vormt zich al iets in mijn gedachten…
Hoe kan ik met mijn talenten - andere mensen die zich OOK 'zichtbaar' willen maken - helpen?
Wat ontwerp ik graag? Welke vorm spreekt mij het meeste aan? Via Woord of Beeld of via Woord & Beeld?
Ik mag mijn levensdoel gericht in de wereld zetten. Ik wilde eerst 'op de markt brengen' schrijven en dat klinkt niet ok, 'in de wereld zetten' klinkt vele beter. ;c)
MEZELF in de wereld zetten!
Joehoe, hier ben ik
Tania Vanhoof :
filosofe
creatieveling
fotografe
conceptuele liefhebster
met aandacht voor het bewuste
vormgeefster
liefhebster van samenwerking,
brainstromen,
kleur,
natuur,
stilte,
…
No comments:
Post a Comment