'Uitstelleritis' versus 'Drempelleritis'

Dikwijls wijt ik mijn onafgewerkte projecten, zoals

administratie, prospectie, klantenopvolging ed. aan

"uitstelleritis".

Als ik echter beter kijk dan constateer ik dat er veel

tussen zit dat eerder te maken heeft met de welbefaamde,

zoals ik het noem, "drempelleritis" ook wel gekend als

"drempelvrees".

Het lastige is, ondanks alle goeie feedback en positieve reacties,

dat ik moeilijk in gang blijf. Het gaat een tijdje goed en dan…

puf puf… strand ik weer om de één of andere reden.

Om daarna terug in gang te schieten, vergt meestal

enige tijd en frustraties.

Gisteren had ik een gesprek met andere kunstenaars

en het blijkt "gelukkig" (als ik het zo mag zeggen)

een veel voorkomend iets onder kunstenaars.

Ik prijs mezelf gelukkig dat ik niet de enige ben met

dat fenomeen.

Maja, wat doe ik eraan, ik kan me niet wegsteken

achter dat gegeven, ik heb verantwoording af te leggen

naar enkele instanties toe, die mede bepalen of ik al dan

niet mag verder doen op de ingeslagen weg.

Ik heb me alvast ingeschreven bij een workshop voor kunstenaars

bij het Kunstenloket in Brussel. Ik heb er reeds één bijeenkomst opzitten

en dat was goed. Ik kreeg een duidelijker beeld van mijn visie

en maakte kennis met leuke mensen. Het stimuleert mij om nog eens

naar mijn zaak te kijken, de dingen aan te passen waar nodig of te verduidelijken.

Met deze nieuwe energie en visie, heb ik mijn website aangepast.

Ik mag wel zeggen dat ik mezelf dikwijls afvraag of het wel kosher is

om hier mijn bedenkingen te plaatsen, want ja, wie komt er allemaal

op deze blog kijken? Eventuele klanten, leveranciers of werkgevers?

Ik, die pleit voor bewustwording en daarmee mijn boterham wil

verdienen, mag wel iets van mijn eigen proces vermelden.

Ik ondervind zelf hoe fijn het is om te vernemen dat zelfs de beste

therapeut zijn/haar moeilijkheden heeft.

Ik heb het meermaals gehoord en gelezen hoe mijn verhaal

een ander kan stimuleren, dus…